10 Nisan 2011

4. Sene de bitti

12/3/2011 4. sene de bitti Alışıyor insan, alışıyormuş. Hiç geçmez dediğimiz, dayanılmaz dediğimiz, nasıl kabulleneceğiz dediğimiz günden bugüne tam 4 yıl geçmiş. Alışmışız farkında olmadan. Hani hep bir sızı, hep bir boşluk, hep bir ne olduğunu anlayamamışlık hali var, hiç eksilmeden aynı düzeyde. Kabulleniliyor zamanla. 4 yıl olmuş aramızdan ayrılalı, kalbimizin diğer yarısı, sarı papatyamız. İnsanoğlu neler yaşıyor, neler gelip-geçiyor hayatımızdan. Kötüye alışmak zor tabii, ama öte yandan düşünüyorum da ya alışamasaydık? Haberi ilk aldığımızdaki kabus hep gerçek gibi kalmızda zihnimizde? O beynimin patlamasını istediğim, o beni boğan çığlıklarım hep kalsaydı içimizde peki? Nasıl yaşanırdı o çıldırtan ruh haliyle bilemiyorum. Nasıl büyütürdüm küçük adamımı? Bugünlere sağlıkla getirebilirmiydim onu? Doğru karar verme yetisi kalırmıydı patlayan beynimde?Kalmazdı. Allah insana iyi ki unutma ve alışma gücü vermiş, iyi ki sabır vermiş bizlere. Yanımızda olmadığın için hep bir tarafımız eksik sarı papatyam, ama küçük adamı iki kişilik seviyoruz hep, yarısı senin yerine. Seninle yaşayamadıklarımız için de yaşıyoruz onunla. Biz 4 kişiyiz bebeğim, sen hep bizimlesin.

Hiç yorum yok: