18 Haziran 2008

NEZ TEYZEMİZDEN ELİF BEKEN'İMİZE

24.3.2007
NEZ TEYZEMİZDEN BEKEN'İMİZE...
Sana merhaba diyemedim ki, güle güle diyebileyim. Başka bir dünyadan, annen ve baban görmek istedi ve çağırdı seni. Geldin ve tekrar geri döndün. Sana merhaba diyebilseydim eğer, bana hoşçakal demeden gitmezdin belki. Öyle mi?
Sana söyleyeceklerimizi hep Ali'ye söyleyeceğiz bundan sonra sanırım. Ama şimdi değil. Çünkü O da anne ve baban gibi seni çok özleyecek.
Ben ise, bir meleği göremediğim için çok üzülüyorum. Ama eminim sen daha güzel bir yerdesindir. Bizleri duymasan da, daha mutlu olacaksındır belki. Onu senden başka kimse bilmiyor galiba.
Dünyada da sizi sevecek ve mutlu etmeye çalışacak insanlar vardı. Anne ve baban kadar değildi belki...
Kalsaydın sevecektik. Gittin diye de kızmıyoruz. 50 gün hiç iyi geçmedi. Küçük bir melek, ürkek bir kelebektin. Dokunmaya kıyılmazdı sana. Herşey senin için bitti belki. Belki çok daha güzel bir yere gideceksin. Ama nerede ve nasıl olacağını bilmediğimizden, seni hep merak edeceğiz.
Ali ile konuşursun belki diye, ondan sana selamlar söyleyeceğim. O'na söylediklerimin yarısı hep sana söyleyemediklerim olacak. Ona pastalar yapacağım, bir dilimi senin için hep ayıracağım içimde bir yerlerde, ama hep bir tabak eksik olacak.
Benim de bir meleğim senin gibi. Adı Müzeviy. O da senin gibi üşümüyor, konuşmuyor belki ama beni duyuyor. Sende beni duyuyorsan eğer, güle güle meleğim...
Bize hamileliğimizden itibaren hep destek olan sevgili teyzemiz;
Nezaket Öztürk
14.03.2007

Hiç yorum yok: