İki minik tırtıl

İki minik tırtıl geldi pencereme.
Kozalak örüyorlardı kendilerine, ama henüz tamamlayamamışlardı. Örtmeye çalışıyorlardı her taraflarını. Daha çok vardı bitmesine ki açılmaya başladı.
Sağı kapatmaya çalışırken solu açılıyor, onarmak istedikçe başka kısımları açılıyordu.
Yırtıldı kozalaklar ve çırılçıplak kaldı minik tırtıllar.
Artık ne tırtıldılar ne de kelebek. Ne sürünerek gezebilirlerdi ne de uçabilirlerdi, tamamlanmamış eksik kanatlarıyla.
Kozalak örelim dedik el birliğiyle.
Oldu gibi görünüyordu ama olmuyordu. Isıtmıyordu minik tırtıl-kelebek karışımlarını. Sevgi verdik üstüne, ilgi oyduk bir de yanına. Yetmiyordu, daha fazlası ve daha fazlası gerekiyordu.
Sonuna kadar devam dedik, yapay kozalaklarını değiştirdik, daha güzel oldu dedik sonra. Daha çok sevgi, daha çok ilgi verdi kozalak yapımcıları.
İyi sayılırdı ama eksikti işte yine de herşey.
Derken biri uçmak istedi, olmaz dedik, yapma dedik ama olmadı.
Uçtu, o ıslak ve tamamlanmamış kanatlarıyla. Uçuyordu ama kırlara ve çiçeklere değildi uçuş rotası.
Gökyüzüne uçuyordu, bilmediğimiz-görmediğimiz çok uzak yerlere.
Üzüldük, ağladık arkasından ama olmadı, engel olamadık O'na. El salladık mecburen arkasından. Güle güle güzel kelebek diyebildik son söz olarak. Biryerlerde sarı bir papatyayla buluştuğunu hayal ettik ve avuttuk kendimizi.
Diğer kozalak hızla ördü kendini, daha iyi daha güzel oldu hergeçen gün. Uzaklara uçan bir başka kelebeğin ruhuyla güçleniyor gibiydi.
Birgün tamam oldu herşeyi, kelebek oldu artık dendi. Ama sanmayın ki tam bir kelebek oldu. Hala çok uzun yolunuz var.
O uzun yolu aştık beraber, ıslak kanatlara zarar gelmesin diye elimizden gelen herşeyi yapmaya çalışarak.
Zaman geldi çok kolay oldu, zaman geldi saçımı başımı yoldum. Zaman geldi yeter artık dedim, zaman geldi çok şükür herşeye dedim.
4 yıl geçmiş şimdi üstünden, ve ben çok şükür diyorum....ıslak kozalak ve ıslak kanatlara rağmen bugünlere kadar geldik diye şükrettik.
Geleceğimizin daha güzel olması için dualar ediyoruz hep.
Sağlık olsun, mutluluk olsun diyoruz.
******************
Minik kelebeklerim;
Hayatıma girdiğiniz için çok teşekkürler.
Bana hayatı 30 yaşımdan sonra öğrettiğiniz için teşekkürler.
Bana mücadeleyi, inanmayı, beklemeyi, sabretmeyi ve şükretmeyi öğrettiğiniz için
Sevmenin sonsuzluğunu öğrettiğiniz için teşekkürler.
Biriniz yokluğuyla diğeriniz varlığıyla büyüttü beni.
O küçük kadını kocaman bir kadın yaptınız.
Güzel kızım bizi görüp duyuyorsan seni ne kadar çok sevdiğimizi hep hisset lütfen.
Eşek sıpası oğlum;
Artık 4 yaşındasın. Bebek gibi davranmayı bırak, inatların azalsın, sağlığın artsın, yemeklerini kendin isteyerek ye lütfen.
Boyun büyüsün biraz, aklına yetişsin boyun.
Nice sağlıklı ve mutlu yaşların olsun küçük adamım.
Seni çok seviyorum.