LİĞME LİĞME YA DA LİME LİME

Hani herşey üstüne üstüne gelir ya birden...
Evrendeki tüm negatifliklerin sana yöneldiğini düşünürsün ya hani...
Tüm kasların, etlerinin her milimetrekaresi liğme liğme koparılır, çimdiklenir, ters-yüz edilerek burulur ya hani...
Kalbinin en ücra köşesine kadar kırıklarla dolu olduğunu hissedersin, kalbinin kalplikten çıkıp kalbur olduğunu hissedersin ya...
Kaçıp gitmek istersin ya bazen hani, ama kimden veya neden kaçacağını bilemezsin ya, ya da kaçtığın yerde ben benden başka biri olacak mıyım diye sorduğunda, kalburlaşmış kalbinin aslında kalbur olan iplerinin de pörsümüş olduğunu farkedersin ya hani...
Bir duvar dibine, en pis duvar dibine işeyen köpekler gibi, çişin kokusunu duyup tekrar işeyen başka köpekler gibi, aslında çiş sandığın ama gül bahçesi olan bir köşeye düşünmeden ya da sadece zevk için üstüne işenmiş gibi hissedersin ya hani....
.......................................
Yoksa siz hiç hissetmediniz mi öyle?
Hayat yanıbaşınızdan akıp giderken ve sen de onun içinde olduğunu sanırken aslında sadece seyreden olduğunu farkettin mi?
Seyrederken bir el bile sallamadığını fakettin mi peki?
Peki ya, aslında sen seyrederken, sadece baktığını ve hiçbirşey görmediğini farkettin mi?
He bir de aslında bakıp ta görmediklerinin içinde senden ve sana ait olan herşeyin de gitmiş olabileceğini düşündün mü?
Peki bunu düşünmenin bile insanı nasıl çıldırtabileceğini algıladın mı?
Seyretmen bittiğinde ve tüm bunları algıladığında, yanında hiçbirşeyin kalmadığını gördüğünde ne yapacaksın?
Sen de gitmek istediğinde aslında gidenler hakkında elinde hiçbirşey olmadığını gördüğünde ne yapacaksın?
Yine yüreğin liğme liğme olmayacak mı?

Kalburun pörsümüş iplerine bir hançer darbesi gelip seni sen yapan herşeyi parçalamayacak mı?

Hadi, kalk...

Geç olmadan bak şuraya...

Görmek istediğin çok uzakta değil, yanında.

Çok uzağa bakarsan burnunu ucunu göremezsin.