18 Mayıs 2009

CEZA

Cepten Fotolar Mayıs 2009 (3)
Küçük adam hala hasta. Sürekli yatıyor, ağlıyor ya da kucakta geziyor. Gözler kaydı, minicik kaldı, süzüldü küçük adam.
Dün akşam kendine geldi biraz, yemek de yedi. Keyfi de yerindeydi. Ama herşeyi ağlayarak anlatmaya çalışıyordu. Aslında ne istediğini de bilmeden, sürekli ağlıyordu. Birşeylere kızıyor ama neye kızdığını anlamak mümkün değil.
Geçen hafta babasını futbol sahasında cezalandırmasdından sonra dün akşam da beni salondan kovdu.
"Git...gittt"
nereye gideyim?
"Senin odana git".
Oooo maaşallah küçük adam artık odaları da biliyor derken, gittim odama. Peşimden beni gözleyen küçük adam geldi peşimden, odamdan da kovdu beni.
İyi de nereye gideyim?
"Senin odana diyor" ısrarla.
Jeton düştü sonra bende. O'nun odasından bahsederken senin odan diyoruz ya, nerden bilsin yavrucak aslında kendisi söylerken benim diye söylemesi gerektiğini.
Ceza yerim onun odasıymış meğer.
Evimizde aslında hiç ceza olmadı şuana kadar. O'nun bizi cezalandırmasının nereden çıktığını anlayamadık.
Neyse gittim "senin odana", cezamı çekmeye. Küçük adam bundan da memnun olmadı, ağlıyor yine. Ne istiyorsuın? Ehhhhhh
Bizi cezalandıran küçük adam demek ki artık cezadan anlıyor diye düşündüm akşam.
Şöyle dedim:
"Şimdi ağlaman bitene kadar odanda kalıyorsun. Ağlaman bitince salona gel ve ne istediğini söyle, tamam mı?"
İçinde ceza kelimesini geçirmeden bıraktım O'nu odasında.
Ben salondayım O odasında hala ağlıyor.
5 Dakika kadar sonra çıktı yola, sesi yavaş yavaş azalıyor. Koridorun ucundan bana bakıyor. "Ağlamadan gelebilirsin anneciğim."
Sustu, geldi yanıma. Kollarını açarak geldi yanıma. Sarıldı boynuma, sımsıkı.
"Anne, uyumak..."
Gittik odasına, öpüştük, yatağına yatmak istedi. Yatırdım. Ayrıldığımda ağlamasın diye okşuyordum ki biraz, elimi itti.
"Git" dedi bana.
Gittim, uyumuş hemen.
İki emzik yatakta, biri ağzında , öbürü elinde. Uykusunda bile birini çıkarıp öbürünü sokuyor ağzına.
............
Hala hasta adamım. İshali aynen devam. gaitası tahlilde şuan, ben işteyim. Sonucunu bekliyorum. Sonra oğluşun yanına gidecem.
Sabah ben evden çıkarken gitmemi istemedi. Ağlar ağlar...
Numaralar tutmadı baktı ki anne gidiyor, son numarasını da yaptı:
"Candaş...okula...gitsin..."
Geçen hafta okulda deli gibi ağlayan O değildi sanki...
Bu veletler bir alem yahu.
Cepten Fotolar Mayıs 2009 (95) Cepten Fotolar Mayıs 2009 (84)
Fotolar eski...Sitenin piknik alanından...
Cepten Fotolar Mayıs 2009 (78) Cepten Fotolar Mayıs 2009 (61)
Futbol sahasında baba cezasını çekerken
Cepten Fotolar Mayıs 2009 (13)
Cepten Fotolar Mayıs 2009 (4)

2 yorum:

aysencifci dedi ki...

Geçmiş olsun kuzuya.. Umarım en kısa sürede sağlığına kavuşur. Kreşlerin tek handikapı bu oluyor, hastalıktan kurtulamıyorlar ama bir yandan da bağışıklık sistemleri daha da kuvvetleniyormuş. Tekrar geçmiş olsun hepinize.
Sevgiler.

Beken-Ali dedi ki...

Aysenciftci,
Cok tesekkur ederim. Ne yapacagimi bilemez haldeyim aslinda. 1 hafta kadar sonra tekrar kreşe gondereceğim sanirim. Ona gore karar veririm artım devam edip etmeyeceğine.
Hoscakal