Tuvaletten Ses Kontrol

Artık tuvaletli olduk...Minik dötü elimin altında, mıncıklıyorum. Elimizde, çantamızda pet şişelerle çıkıyoruz sokağa. Çocuk erkek olunca rahat oluyormuş, pipiyi çıkar bir köşede şişeye işet. Çocuksuzken birini yaparken görsem ayıplar hatta görgüsüzlükle filan suçlardım. Çocuktan sonra çok arkadaşımda gördüm çantasında pet şişeyle gezme işini. Valla gayet de güzelmiş.
Henüz yeniyiz gerçi, bu aşamayı geçtik diyemem şimdilik. Acelem de yok aslında, kendisi istedi başladık, istemezse ara verir. Herşey küçük adamın keyfine endeksli.

Ameliyat sonrası artık iyice toparlandı küçük adam. 2 haftadır kreşede gidiyor ama sanki ilk kez kreşe başlamışız gibi zor geçiyor günler. Sabahları kriz yaşıyor evde gitmicemmmm diye, akşamları da kreşten çıkmıyor gitmicemmmm diye. Böyle garip birşey herhalde 3 yaşında bir velet olmak.

Anne düşkünlüğünün en had safhası bu yaş mı yoksa daha kötüsü olacak mı bilmem ama şuanda anne delisi iyice. Yatma saatine kadar sürekli hoplamak, zıplamak ve tabii ki de hepimizi de ayakta tutuyor.
Dil tam bir pabuç, deyimler ve çok uç kelimeler kullanıyor artık.
geçen sabah asansörde durduk yere babasına bakıp,

"Babaaaa!!!! Sen çok güzel biy babaşınnnn" diyip yüzünü gözünü şebek moduna geçirmez mi...
Kıskanmadım değil tabii ama çok hoştu bu söz.
**************
22 Nisan'da küçük adamın ilk 23 Nisan gösterisi vardı. Biz heyecanla beklerken sabah "ben okuya gitmek iştemiyoyummmmmm" çığlıklarıyla götüremedik okula, işyerinde oyalanıp, arkadasımın 13 yaşındaki oğlunun tesadüfen işyerine gelmesi bizi kurtardı ve hoplaya zıplaya götürdü onu gösterisine, ikna etti.
Hepimize en az 10 kez tembihledi küçük bey:
"Şakın beni aykışyamayı unutmayın, tamammmm mı?"
İstersen alkışlama tabii.
Bunların payına şiir okumak düşmüştü, bizimkinin sarı damarı tutttu mikrofon tutulduğunda "aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa" çığlığıyla kulaklarımızın pasını temizledi. Tabii mikrofon tutulmadı tekrar bizimkine.
Gene de orada, arkadaşlarıyla hazır vaziyette 23 Nisan gösterisine çıkması hayal bile edemeyeceğim birşeydi, çok güzel ve harika ve .....herşey işte.
23 Nisanda Marriot Oteldeki etkinliğe katıldık. Premature bebekler için yapılan etkinlikteydik ve bizimki yaklaşık 1,5 saat boyunca yerinden kalkmadan talimatları yerine getirip pastasını yaptı, o gün düzeltilmiş doğum günü ve hastaneden çıkışının 3. yıldönümü olması nedeniyle o pastayla doğum günü kutlaması yaptık. Nefis bir pastaydı, kendi pastasını kendisinin yaptığını da gördük ya çok şükür Allah'ıma...
*****************
Başka başka ne yazsam...

İşyerindeyim, boşlukta bu kadar geldi aklıma

Herkese mutlu günler...