Unuttuk Sanma

Unuttuk sanma meleğim...

Unutmak mümkün değil. Seninle geçen günler heranıyla zihnimizde ve sensizlik acısı heran bizimle. Sen de olsaydın nasıl olurdu herşey? neler oynardık? Neler giyerdin?

Girdiğimiz mağazalarda hala kız kıyafetlerine de bakışımız gizliden gizliye ondandır.

Hayallerimiz ve seninle yaşadıklarımız öyle taze ki...Hep bizimleydin sanki de sonra gittin yanımızdan gibi.

3 yıl oldu meleğim, 12 martta 3 yıl oldu tam.

Küçük adamın 3. yaş gününü kutlarken söyledğimiz "zaman ne çabuk geçiyor" sözüne inatmış gibi koskoca 3 yıl oldu sensiz geçen. Zaman ne kadar göreceli değil mi?

Sarı papatyam benim.

Koklayamaya kıyılamayacak kadar güzel, dokunmaya elimiz varmayacak kadar kırılgandın.

Kırlara döndün sonra.

Papatyalar için...

Öyle çok istedik ki, 4 kişilik ailemize sahip olmayı.

Olmadı meleğim, bu dünyada olmadı. Ama biz hep dört kişilik aileyiz, sen bizimlesin hep.

Geçenlerde dedi ki küçük adam durduk yerde:

"Anne, Beken gelsin yütfen, ben onunla oynamak istiyoyum....."

Ne denir ki bu durumda?

Bilemiyoruz, bir ömür de bilemeceğiz sanırım.

Küçük adam ameliyat olacak sarı papatyam, salı günü.

Biliyorum ki sen yine onun koruyucu meleği olarak yanında olacaksın, onu ayakta tutacaksın ve herşey çok güzel geçecek.

Sen küçük adamımızın sarı papatya tacısın meleğim, onu hep el üstünde tutan.

Seni çok seviyoruz ve düşünmediğimiz biran bile yok meleğim seni.