KREŞ

Küçük adamın blogu burası ama bağımlı bir blog.
Anasına bağımlı tabii.

En son hastane maceramızdan sonra film kopmuş bende. Biraz toparlamak lazım.
Hastane sonrası 1 hafta izin aldım ve küçük adam iyice toparladı, hem de birlikte vakit geçirdik biraz.
Sonra tekrar kreşe başladı.
Nasıldı diye soranlara kabus işte budur diyorum.

Şöyle ki, sabahları yatağında daha uyurken otomatiğe bağlanmış şekilde, kafa iki yana aralıksız sallanarak "hayıyyy, hayıyyy, hayıyyyy" diye bir başlıyordu. Bir dakika bile ara vermeden 2,5 saat sürdüğü bile oldu. Evden çıkmamak için kapılara tutunmak, sonrasnda kafasını kapılara-duvarlara vurmak, beni tırmalamak-dövmek (yüzümde bilimum darp izleri bile oluşmuştu), agresif hareketler vs vs.

Evden güçlükle çıktıktan sonra yol boyu ağlama, kreş kapısında "anne, hayır" diyerek gözlerimin içine en derininden, en acıklısından bakışlar...
"annne, hayıyyy, anne hayıyyy, anne hayıyyy" diyerek çıldıran çocuğu ise kucağından kopartıp kanırtırcasına kreşe bırakmak ve o psikolojiyle işe gitmek.
Sonrasında gün boyu ağzına lokma girmeden, hatta yemek mamasına bile oturmadan, kreş kapısının tam karşısına otururp kafasını öne-arkaya salllayarak "anne gelecek, anne gelecek, anne gelecek" şeklinde geçen dolu dolu bir gün.

Bayılırcasına gidilen öğlen uykusu ve uyandığında kaldığı yerden devam.
Akşam gittiğinde sesi, ne söylediği bile anlaşılmayacak kadar kısılmış bir çocuk....
İşte böyleydi ilk günler. Hatta haftalar. Ömrümden ömür gitti dedirtecek bir dönemdi. Ne yapmalılar arasında geçirdim. Kreşten alıp bakıcı tutulabilirdi, ama bir süre sonra tekrar kreşe geldiğinde bu süreç sıfırdan ve de daha ağır şekilde yaşanabilirdi.
"Sabret geçecek" sözlerine yalandan inanmak istemekle geçen ilk hafta kabustu.
2. hafta daha ılımlıydı.
Yok bu çocuk alışamayacak derken azalmaya başlayan ağlamalar ve bakıcı annesinin adını söylemeler evde....

Hergün daha iyiye gitti ve şuan tam kadro kreşin 1. ayı bitti.
Çok şükür. küçük adam daha keyifli, ben daha keyifliyim. Kreşin parkının hizmete girmesi ise ayrı bir mutlu etti küçük adamı.
Bundan sonra da hastalıksız ve daha keyifli olur umarım.