Böyle demiş Ayşe Aydın.
Çocuk iki yerde yapılır: Birincisi yatak odasında.
İkincisi ise İnsan Üretim Merkezi'nde. Yani Tüp Bebek Merkezleri'nde.
İnsan üretim merkezlerinde yapılan çocuğun ne kadar zor, yıpratıcı ve doktorların para sayma makinesi kullanmasını gerektirecek kadar pahalı olduğunu anlatmış kitabında.
O zorlu sürecin sonunda da haykırmış mutluluğunu "Anneeee...Anne oluyorum!" diyerek.
Kitabına da isim yapmış bu haykırışı.
Daha güzel bir isim de düşünemiyorum zaten. Cuk oturmuş derler ya hani, aynen öyle olmuş işte.
Biraz ağladım, biraz güldüm kitabı okurken.
Çoğu yerde de dedim ki "Aaaa, Ayşe nereden biliyor benim yaşadıklarımı? Nasıl hissetti acaba duygularımı? "
40 derece sıcağın altında, bir su bardağı buz gibi su misali içilerek okunacak bir kitap.
Yükseklisans, ALES Sınavı, işyeri ve iyice agresifleşen küçük adama rağmen bitti bitecek durumda.
Değdi de...
.................................
Yatak odasında yapılan çocukların annelerinin diğerlerine göre daha fazla yakındıklarına tanık oldum.
Bir gaz sancısını ölüm kalım savaşıymış gibi saatlerce nasıl anlatabildiklerine şaşıp kaldım çok kere.
Kolaydı Onlar için çocuk yapmak. Küçük şeyleri büyük dertler yapıp, çocuklarına seslerini kolayca yükseltebiliyorlar genellikle. Ya da ben çevremde biraz fazla gördüm bunlardan.
Persantilde % 90 da olan çocuğunun hiçbirşey yemediğinden yakınarak, keşke Candaş gibi yemek yese benimki de diyene bile rastladım.
İnsanoğlu elinde olanın kıymetini bilemiyor bazen.
İşte bu noktada bu kitabı öneriyorum.
Bir canın kolay yoğrulmadığını, bu uğurda birçok insanın hatırı sayılır bedeller ödediğini, hayaller, hayal kırıklıkları arasındaki med-cezirlerin hiç de basit olmadığını gösterebilmesi için,
Elimizdeki canların kıymetini daha iyi görebilmek için,
Bir annenin çocuklarına kavuşması sürecine tanık olabilmek için,
Ve iki meleğini kucağına alabilen annede kendimizden birşeyler bulabilmek için...
Keyifli okumalar
.JPG)
.JPG)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder