"ANNE ÇOOKK KORKTUM"

Oyuncak bir örümceğimiz var, belki 1,5 sene oldu alalı. Şarkılar söyleyerek dans ediyor deli gibi.
Aldığımız ilk günden itibaren küçük adam korkuyor ondan.
Kitaplığın üzerine kaldırıldı, ara ara denendi ama korkusu devam ediyordu Candaş'ın.
Aylar oldu el srmemiştik.
Dün babası çalıştırdı, Candaş yine korktu, koşa koşa ağlayarak sarıldı bana. Babası güzel fırça yedi :))
Aradan iki dakika geçmeden, sırtımız babaya dönükken yine tarantulanın sesi geldi. Candaş delirmişcesine çığlık çığlığa koşup bacaklarıma öyle sarıldı ki kucağıma bile alamadım. Bırakmadı bacaklarımı.
Zorla kucağıma aldım, sarıldım. Boynuma dolandı ve,
"Anneee çookk korktum".
Üzüntümün arasında acaba duyduğum doğru mu diye salaklaşırken babayla gözgöze geldik, O da duymuş. Hayal değildi yani.
3 kelimelik cümleleri 2-3 tane sadece ve yarım yamalakken bu kadar net ve vurguları bu kadar düzgün bir Türkçeyle söyleyebilmesi şok etti bizi. Sanırsınız ki yıllardır konuşan bir çocuk.
Sonuç: Baba fırça yemekten kurtuldu. Candaş'a cümleti tekrar söyletme denemelerim ise o kadar net olmasa da olumlu sonuç verdi.

Denver Testine göre 12. ayda yapılması gereken bardakta su içme işi bizim için çok uzamıştı, çok da umurumda olmadan, uğraşılmadan geldik 2 yaşına.
Ara ara denemeler yaptık sadece, küçük adam bardağı kendine çevirip kahkaha atmanın ötesine geçememişti.
Ama artık kendisi suyunu içebiliyor, kalan su yine üstüne dökülüyor ama o da eğlence kısmı işin.

Bu foto da kaşıkla yediğiyle doymayan küçük adamın kepçeyle yemek yeme örneği
Sıra da temizlik var:


Bunlar da babanın cüzdanını ele geçirip kurcalayan küçük adamın zılgıt yememek için babaya para takma sahnesi