Tık tık

Geçen ayki influenza teşhisi ve hastane yatışı sonrası süzülüp kalan küçük adamın toparlanması haftalar sürmüştü. Çok üzülsem de en azından gripi yaşayarak doğal bağışıklık kazandı diye sevinmiştim.
Hata yapmışım.
2 hafta önce tekrar grip oldu, test yapılmadı bu defa ama sanırım farklı bir virüstü bu defaki. Aman tanrım nasıl bir hastalık bu böyle. Aç-susuz tam 1 hafta geçti, hatta 10 gün neredeyse. Bu çocuklar hiç gıda almadan 1 hafta yaşıyor buna eminim artık. Allah onlara güç veriyor, hani kudretten duruyor deyimi vardır ya bizde, gerçekten doğruymuş. Hiç hiç ama hiç lokmasız nasıl yaşanabilir gördüm yeniden. Süzüldü kaldı tabii yine, 2 günde 1,2 kg verdi. 1,2 kg dediğin nedir ki diyenlere cevabım ise toplam ağırlığının 1 / 10 u diye cevap versem yeterli sanırım. 50 kg birinin 2 günde 5 kg vermesi ile aynı yani. Annem buradaydı tesadüf o ara. Kurtarıcı oldu, işe de gitmem gerekiyordu. Anannesini hiç tanımayan küçük adamın evde onunla kalması felaket oldu tabii. Genellikle öğleye kadar ben evdeydim, öğleden sonra işe gittim, 4 saatte 2 günlük işin nasıl bitirilebileceğini de öğrenmiş oldum bu sayede. Tabii bana bu toleransı tanıylar yönünden de ne kadar şanslı olduğumu düşünüp şükrettim halime. Benimkini öğle uykusuan yatırıp gittim, tabii uyandığında evde beni göremeyip ananneyi görmesi ananneden nefret etmesine yetti. Her dakikası onu evden kovmakla geçti. Neyse ki 2-3 gündür iyileşti epeyce. Kreşe de gitmeye başladı. Ancak sanırım yaklaşık 5-6 aydır kahvaltı etmiyor bizimki, gerçi yediği dönemlerde de bir kibrit büyüklüğünde ekmek ve iki parça kaşar peyniriydi sadece yediği. Bu hafta onu işyerime götürüyorum, orada kahvaltı yapıyor ve sonra okula götürüyorum. Sinirlerişm ne kadar dayanır bu strese bilmiyoırum ama umarım işe yarar toparlanması konusunda.
Artık 4 yaş bitti, ancak arkadaşları ile görüntü farkı iyice artmaya başladı. Herkes büyüyor uzuyor bizimkinde pek değişiklik yok. Bu ay endokrin kontrolu var, hormon tedavisi konusunda sanırım nihai karar verilecek. Gerçi doktorunun başlamayacağını düşnüyorum ama yine de oğlumu uzatma konusunda istekliyim. Doktorun kararına karşın birşey söylememeye çalışıyorum genellikle. Ama bu boy farkı şimdiden sorun yaratmaya başladı. Nehirden hoşlanıyor sanırım bacaksız, bana sarıldığı ve öptüğü zamanlarda Nehir görmesin diyor, kıskanırmış. Üstünde makine resmi olan bir sweatshirt var, hep onu giymek istiyor, çünkü Nehir çok beğeniyormuş onu. Ancak öğretmenlerine sordugumda Nehir'in Candaşa ablalık yaptığı konusunda ısrarlılar :((( Canımı acıtıyor bu durum tabii. Şimdiden bunu yasarsak ileride ne yapacagız bilmiyorum.
Bu ay kemik erimesi yönünden de kontrolumuz var, içimi cok acıtan konulardan biri de bu. 4 yasında kemik erimesi başlarsa gelecekte neler var bizi bekleyen diye sormadan edemiyorum. Kemik yoğunluğu ölçülecek tekrardan. Gerçi bizimki süt içmeye başladı birkaç aydır, kullandıgımız ilaçlar da cabası. Umarım faydalı olmuştur. Enfeksiyonlar yüzünden kontrolleri erteledim biraz. Tabii korkularım da etkili olmadı değil bu ertelemede.
Dili pabuç ötesi oldu. Kelime dağarcığına epey yeni şeyler giriyor. Şuaralar "bildiğin gibi" ile bayşlayan cümleleri çok kullanıyor."Bildiğin gibi oynamayı cok severim anne, bildiğin gibi Gökçe Öğretmenim kitap okudu bize bugun" vs şeklinde.
"Cabası" ne demek diye sordu geçen. "Oysa ki" kelimesini de çok seviyor. İnsan vücudu yine favorimiz. Tüm resimlerinde ana faktör. Kocaman bir kafa, sonra yemek borusu, mide ve barsaklar. Mide veya barsaklarda yemekler. Turuncu ise havuç, yeşil ise hıyar :)) şeklinde.
Toplama-çıkarma ve genel olarak matematiğe çok ilgili. Tek rakamları aştı çift rakamlarla toplama-çıkarma yapmaya çalışıyor. Yapamıyor tabii ama çok komik durumda :))
Aşırı bir anne düşkünlüğü başladı. Yani hep vardı aslında ama öncekiler hiçbirşeymiş. Yapışık moddayız. Yanaklarımı okşuyor, sen benim minik tatlı şeker sevgilimsin dedi geçen hatta.
Aaa neredeyse unutuyordum.
Sevliler gününde hastaydı ve evdeydik. Evimizde ne yazık ki sevgili-sevgililik veya gününe ilişkin bir hadise olmaz. Sağolsun oğlum onore etti beni bu sene. 1 hafta öncesinden eline aldığı ve sevdiği şeyleri sevgililer günü hediyesi olarak sundu genelde. Tabii içinde kalp şekli olan şeylerdi. Seni seviyorum demektir çünkü kalp anneeee. Sevgililer gününde hastaydı ve evdeydik. Yanıma geldi, boynuma sarıldı ve öptü. Sonra "keşke sana sevgililer günü hediyesi alabilseydim annecik" dedi. Aynen böyle ne eksik, ne fazlası var sözlerinin. Öncesinde veya sorasında buna dair bir konuşma olmadı. Ağzım açık kaldı yani. Keşke ve alabilseydim gibi iki kelime ayrı şaşırttı, sevgililer günü ve hediye kavramları ayrı şaşırttı tabii. Ama bu cümlesiyle dünyalardan bile çok sey verdi aslında bana, ama farkında değil sanırım.
Yazmadan geçmeyeyim. Son 2 yıldır çalıştığım hastaneye ben bile şaşırıyorum zaman zaman. Öyle ilginç biryer ki.
Bugün eczaneye gitmek için çıkış kapısına yönelmişken yan odada çalışan 6 aylık anne süt izninden dönüyordu, beti-benzi atmış, bayıldı-bayılacak ruh modunda.
Noldu dedim?
Adam kendini aşağıya attı dedi.
Kim, ne oldu derken şoka girmek üzere olan arkadaşa su ve moral desteği eşliğinde öğrendim olanları.
Hastanenin 5. katının camından biri lank diye kendini aşağıya atıvermiş :((( TAm o arkadaş oradan geçerken ve ına düşmüş.
Gözyaşlarım çıktı kontrolden, CA lı hastalar geldi aklıma, ağrılara dayanamayıp atlamak isteyerek cama koştuklarına şahit olmuşumdur nöbetlerimde. Öyle birşey sandım. Değilmiş....Hastaneyle ilgisi olmayan biri, ziyaret saatinde çıkmış 5. kata direk cama yönelmiş ve etraftaki kimse birşey anlayamadan atlayıvermiş beton zemine.
Boğazım düğüm düğüm. Sığamadım hiçbir yere bugun. Attım kendimi dışarıya, soğuk havayı çektim içime, yaşamak güzel be dedim kendi kendime....Herşeye rağmen
Yazınızn başlığına getirecektim konuyu ama bu konunun ardından abes kaçacak.
Başka sefere

Ne demek gerekir ki şimdi

Akşam okuldan şikayet geldi, bir arkadaşına terlik fırlatmış ve yüzüne gelmiş yavrucuğun. İçim parçalandı resmen. Ne yapsam ne etsem doğru yaparım bilemiyorum. Konuyu konuşunca ters tepiyor, aynı hareketi ertesi gün tekrar yapıyor genellikle. Öğretmenlerinin şikayet etmesine sinir oluyor, onları inat gözlerine baka baka yapıyor aynı hareketi.

Okul nasıldı bugün diye başladım konuya, ters birşey oldu mu? dedim. Yok, hiçbirşey olmadı dedi, önüne dön diye de ekledi.

Başka bir arkadaşına da tokat atmış. Candaşın yaklaşık 3 katı ağırlıkta bir arkadaşına. Leventle birşey oldu mu aranızda? dedim. O'na vurmuş olabilir misin bugün?

Vurmadım dedi. Öğretmenlerine vurdun gibi gelmiş dedim.

Hayır vurmadım dedi. Sonra sağ elini havaya kaldırdı, bu kolumdaki kaslar var ya hani, elimi ve kolumu hareket ettiren güçlü kaslar hani. Onlar birden hareket etti ve elimi Leventin yüzüne vurdu dedi.

Gülmemek için kendimi o kadar zor tuttum ki.

Ama kaslarımızı beynimiz yönetir, beynimiz de istemediğimiz birşey yapmaz dedim.

Hayır anne, beynim bana hiç sormadan kaslarıma Levente vur mesajı gönderdi dedi.

O konuyu kapattı, bana da kapak yaptı.

Akşam da dedi ki bana, eline aldığı kalp resimli magneti almış.

"Bu senin sevgililer günü hediyen anne, seni seviyorum demek istiyor bu kalp. Çünkü kalbimden sana sevgiler fışkırıyor.

Unutmuşum

Kocaman Yürekli O

Çok garip birşeymiş anne olmak.

Bazen ciddi psikopat olduğumu düşünüyorum, çocuğuma olan hayranlığım konusunda. Anne olmak eşittir biraz psikopatlık sanırım.

Hastalık sonrası toparlandık ve hayatımıza döndük.

İnanılmaz laflar ediyor. Dün arabada diyor ki: "Bir okula bir eve, bir okula bir eve gidiyoruz, neden başka yere gitmiyoruz"

Gidiyoruz ya dedim. Sen nereye gitmek istiyorsun?

Çok uzak ülkeler değil de yakın ülkelere neden gitmiyoruz?"

Şok oldum, kaldım hani. Çok uzak ülkelerden sıkılmış yakın ülkelere gidiyoruz.

İnanılmaz yaratıcı, hayal gücü çok geniş. İnsan vücudu, sindirim, sinir sistemi ile beynin algılayışına takmış kafayı. Su istediğinde "susadın mı " diyorum mesela,

"Hayır ben susamadım, böbreklerim susadı diyor"

"Çişim geldi yerine, idrar torbam çok doldu diyor.

Kaka yaptığında midem boşaldı, yemek istiyorum diyor. Bir yeri acıdıgında "elimdeki sinirler acıyı hissetti beynim de elini çekmelisim diye mesaj gönderdi" diyor.

Yani evde bilim yaşıyoruz. Rastgele çektiğim bir kitabı " o bilimsel değil" diye kabul etmeyebiliyor.

Ateşlendi yine önceki gece. FMF atağıydı sanırım. 3 gündür çiş kaçırıyor sürekli. Dün uyanıkken kaçırdı, sebebi ise benim uzun telefon konuşmamdı. Özür diledim uzun konuştuğum için, geldi yanağımı okşadı, kızmadım anne sana yine de çok seviyorum seni dedi.

Tüm resimleri insan vucudu üstüne. İnanılmaz kötü bir ince motoru var. Kocaman bir kafa, uzaylı gözleri. Boyundan ince bir çubuk ve ardından mide ve barsak geliyor hep. Mide-barsak içinde turuncu havuç, yeşil salatalık her öğün baş köşede. Koca kafaya sarı yada siyah boyaya göre resmin kime ait olduğu belli oluyor. Sarı ise Candaş ya da anne, siyah ise baba. Geçen gece babasıyla bol bol insan vucudu yapmış. Dün sabah kitap günü için onları kitaba dönüştürmek istedi. kendi belirledi sırasını, zımbaladık kitap yaptık. Aldı eline çıkarken ama gerçek insan vücudu kitabını da götürmek istedi yanında. Nehir gelirse eğer ona verecekmiş, çok sevinecekmiş Nehir. Eğer Nehir okula gelmezse kitap getirmeyi unutan başka bir arkadaşıyla paylaşacakmış. Kocaman yürekli oğlum benim. Yürek demişken aklıma geldi. Okuldaki arkadaşı beyzaların arabasına hırsız girmiş, Beyzanın sevdiği tüm CD leri çalmış, Beyza çok üzülmüş. "Ona sevdiği CD alabilir miyiz anne" dedi koca yüreklim. "Tabii alırız, sor bakalım Beyzaya hangi CD çok seviyormuş" dedim. Sormuş rengarenki çok seviyormu, Beyzaya rengarenk CD alınacak yani. Olayın detaylarını sordum öğretmenlerine, aynen anlattığı gibiymiş, hırsız girmiş arabalarına. Olayı Candaşa anlatan ise Beyza.

Düne döneyim yine, kitap gününe. Heyecanla okula gidiyoruz, arabadan inerlen sevişelim mi anne dedi. tamam dedim, ama Nehir görmesin çok kıskanır yoksa bizi dedi :))

Ben Nehiri sadece arkadaş sanıyordum ama sanırım ötesi oğlum için. Sormadım detay, bir erkek annesinin kabul edebileceğinin ötesinde cevap almaktan korktum :((

Okula girer girmez Nehiri aradı, buldu kitabını verdi. Çok cool bir kız olan Nehir coştu kitabı görünce, Candaşın merakı Nehirde de insan vücudu merakı uyandırdı. Candaşın insan vücudu maketini okula götürdüm, Nehirin doktor olan annesinden çocuklara anlatmasını istedim. Kabul etti ama çok heyecanlı- haftalardır erteliyor hatta. En heyecanlandığım dersim diyor hatta. Bu bitince İpek'in diş hekimi annesinden de dişleri anlatmasını isteyeceğim çocuklara. İnanılmaz bir öğrenme hızları var ne de olsa. Ne versen alıyorlar şu dönemde.

Bu arada D&R da Neden isimli bir CD buldum, inanılmaz güzel. Candaş bayılıyor, sürekli izlemek istiyor. Okula da götürdüm çocuklar izlesin diye. Ben bile çok şey öğrendim oradan. Çocukları ilginç sorularını çizgi film halinde hazırlamışlar, çok ilgi çekici ve öğretici.

Yarım bırakmak zorundayım, sonra devam